JESIE BULABOS

MAIKLING KWENTO

 HANGGANG DULO

Nagtapos na ang paghihintay,
Kumawala na ang damdaming malumbay....
Umabot na Sa dulo, ang akala Kong walang hangganan.
Napagod na ang pusong bulag Sa katotohanan.
Ngayon nakatingin Sa kisame,
Iniisip kung bakit ang lungkot Ng Gabi.
Nagtataka kung bakit wala yung saya lagi,
Nagtatanong kung nasan na Yung tawa't halakhak ko na walang halong pagkukunwari. Tila ang labo na yata Ng mundo,
Nawawala na ang dating sigla nito.
Naglaho na ang saya Ng nakapaligid Sa king Tao,
Nabalot na Ng pagkukunwari ang mundo ko,
Di na bumalik ang totoong ako.
Di na ako tumatawa Sa walang katuturang nakikita ko,
Di na ako napapahalakhak dahil Sa kiliti Ng imahinasyon ko.
Dahil eto nako ngayon,
Tumatawa Para maibsan ang lumbay Ng sitwasyon.
Humahalakhak Para kalimutan ang lungkot Ng kahapon at ngayon.
Eto nako sa dulo,
Asa dulo Ng akala Kong walang hanggan.
Asa dulo Ng pagmamahal Kong Hindi nasuklian.
Asa dulo ng tulay nang pag-asang matagal Kong nilakaran.
Andito nako ngayon Sa dulo,
At oras na para ipahinga ko naman ang pagod kong puso.